Op zondag 10 maart wordt door een brede coalitie van NGO's en maatschappelijke organisaties de klimaatmars' georganiseerd. De opkomst lijkt zeer groot te worden. Binnen de demonstraties zullen er verschillende blokken aanwezig zijn. Waaronder het radicale blok voor klimaatrechtvaardigheid.
In dit blok lopen verschillende organisaties en groepen mee. Dit blok roept op tot systeemverandering en van onderop georganiseerde direct actie, burgerlijke ongehoorzaamheid en arbeidersverzet als methodes.
Wij, van het Anarchistisch Kollektief Utrecht, sluiten ons graag aan bij een blok dat zichzelf identificeert als radicaal, intersectioneel, dekoloniaal, solidair en ongehoorzaam. Wij denken dat een bloc dat deze waarden aanhangt en faciliteert nodig is in een effectieve strijd voor dekolonisatie en climate justice. Toch zijn wij ons ook bewust van de kritiek op het blok, voornamelijk vanuit anti-racistische hoek. Wij zijn ons bewust van de witheid van de meeste bewegingen en het inherente en genormaliseerde racisme dat meekomt met het gebrek aan diversiteit. Wij pleiten daarom ook voor een intersectioneel blok dat gebouwd wordt op de samenwerking van witte en niet-witte mensen.
Wij zien echter dat in het informele leiderschap van de klimaatbeweging niet altijd even veel plaats is voor niet-witte, niet-mannelijke personen. Dit gebrek aan diversiteit en de instandhouding van bepaalde privileges en machtsverhoudingen willen wij daarom ook benadrukken in de strijd voor klimaatrechtvaardigheid. Wij zijn van mening dat deze strijd voor klimaatrechtvaardigheid niet los kan worden gezien van de anti-racisme- en dekoloniale strijd. Deze strijden beginnen in de beweging zelf. Wij zien echter dat de beweging nog vaak kiest voor het aan de kant schuiven van anti-racistische kritiek omdat het volgens de informele leiders niet de manier is waarop kritiek geleverd moet worden. Naast het feit dat dit problematisch is omdat het enkel focust op de manier waarop een boodschap wordt gebracht en niet op de inhoud van de boodschap zelf, is het nog problematischer dat de kritiek die van deze niet-witte stemmen komt wordt gemute en gedempt.
Als klimaatbeweging moeten we ons bewust zijn van onze witheid en de daarbij horende vormen van racisme, uitsluiting en dominantie. Wij moeten ons hier niet alleen van bewust zijn, maar ook handelen naar de principes die we zelf zo graag op onze banners en posters zetten. Een klimaatbeweging die graag pronkt met de termen 'radicaal-dekoloniaal-intersectioneel' etc, is niets als het deze principes niet in de praktijk brengt en zichzelf laat leiden door voornamelijk witte, mannelijke informele leiders.
Niettemin sluiten wij ons graag aan bij dit blok, maar daarbij willen we wel een duidelijk statement maken: het pronken met deze zojuist genoemde termen is gewelddadig als het niet ook radicaal in de praktijk wordt gebracht. Het wordt tijd dat de organisatorische frontlinies van de strijd worden gevuld door niet-witte, niet-mannelijke personen die een visie op de strijd voor klimaatrechtvaardigheid hebben die witte personen principieel niet zullen bereiken. Het is tijd voor de dekolonisatie van de gehele beweging. Het wordt tijd voor het werkelijk en radicaal in de praktijk brengen van de termen waarmee zo graag en royaal op de posters, flyers en banners wordt gestrooid. Want onze strijd voor klimaatrechtvaardigheid is niets zonder een in de praktijk gebrachte anti-racistische en dekoloniale politiek.